رسانه‌ها و سیستم‌ها همه را یک‌شکل کرده بودند، اما بیش از همهٔ دوران‌ها مردم دربارهٔ خاص بودن و متفاوت بودن سخن می‌گفتند.
بیش از همهٔ دوران‌ها غذا تولید شد، بیش از همهٔ دوران‌ها گرسنه مرد.
بیش از همهٔ دوران‌ها اسلحه تولید شد، جنگ شد، مرگ شد. بیش از همهٔ دوران‌ها تظاهرات ضد جنگ شد. بادکنک کبوتر صلح تولید شد، توسط کارگری که از سوء تغذیه رنج می‌برد.
در پایان، دگراندیشی تکراری، در حالی که به سیگارش پُک عمیق می‌زد خواهان حل مشکل گرسنگان توسط حُجاج شد.
#عبدالله_ش
کارتون: پاول کوزنسکی

آیا شما دست‌هایتان را پس از دستشویی (اجابت مزاج) با آب و صابون می‌شویید؟

بنابر یک پژوهش، از ۶۳ کشور، مردم در کشورهای مسلمان بیشترین توجه را به شستن دستان خود پس از دستشویی نشان داده‌اند. شستن دستان با آب خالی تنها حدود ۴۸ درصد باکتری‌های خطرناک را از بین می‌برد، اما شستشوی دستان با صابون‌های معمولی حدود ۸۲ درصد از باکتری‌های خطرناک را از نابود می‌کند.

در این نظرسنجی عربستان سعودی با ۹۷٪ پاسخ مثبت اول، بوسنی و هرزگوئین با ۹۶٪ دوم و الجزایر و لبنان و ترکیه با ۹۴٪ پاسخ مثبت مشترکا سوم شده‌اند.

نقشه مربوط به اروپا است. (کشورهای مسلمان در اروپا نیز بیشترین توجه را به شستن دستان با آب و صابون دارند. هلند در این زمینه کمترین میزان را داراست).

#عبدالله_ش

لینک منبع:

https://jakubmarian.com/a-study-reveals-how-many-europeans-wash-their-hands-with-soap/

لینک پژوهش:

https://www.bva-group.com/sondages/les-francais-et-le-savonnage-des-mains-apres-etre-alle-aux-toilettes/

می‌گوید:

در «نثر الدرر» آمده که عربی بادیه‌نشین به خلیفه گفت: مرا ولایت بصره ده.

خلیفه گفت: اما بصره والی دارد.

اعرابی گفت: پس ولایت کوفه را به من بده.

گفت: امکان ندارد.

گفت: پس هزار درهم به من بده.

و خلیفه به او هزار درهم داد.

به باده‌نشین گفتند: پس از ولایت شهرها به هزار درهم راضی شدی؟

گفت: اگر زیاد نخواسته بودم، کم را به دست نمی‌آوردم!

(یعنی از همان اول برای هزار درهم نقشه کشیده بود ☺️)

ناگهان خودم را در چهل سالگی یافتم... چهل و پنج... سپس پنجاه! اعدادی که هرگز نشنیده بودم و تصور نمی‌کردم ممکن باشند.

کم‌کم وقتی متوجه شدم فروشنده‌های دوره‌گرد به من «حاجی» می‌گویند ترس به دلم افتاد... وقتی نوجوان‌ها به من «عمو» گفتند. اوضاع وقتی بدتر شد که جوان‌های مودب در اتوبوس برایم بلند می‌شدند تا به جای‌شان بنشینم.

احمد خالد توفیق